ای که تو عشاق را همچو شکر می کشی

جان مرا خوش بکش این نفس ار می کشی

کشتن شیرین و خوش خاصیت دست توست

زانک نظرخواه را تو به نظر می کشی

هر سحری مستمر منتظرم منتظر

زانک مرا بیشتر وقت سحر می کشی

جور تو ما را چو قند راه مدد درمبند

نی که مرا عاقبت بر سر در می کشی

ای دم تو بی شکم ای غم تو دفع غم

ای که تو ما را به دام همچو شرر می کشی

هر دم دفعی دگر پیش کنی چون سپر

تیغ رها کرده ای تو به سپر می کشی